مرتضایی ، کارشناس ارشد مرتعداری در گفتگو با خبرنگار مهر در رشت، افزود: چرای بیش از حد دام یکی از عوامل مهم تخریب در مراتع و جنگلها است در حالیکه هم اکنون جمعیت عظیم بهره بردار در عرصه مراتع با دام، بیش از چهار تا شش برابر ظرفیت از مراتع بهره برداری می کنند که این امر فشار زیادی به مراتع آورده و باعث بهم خوردن تعادل شده است.
این کارشناس با اشاره به اینکه رشد بی رویه جمعیت باعث افزایش بهره برداری از منابع طبیعی کشور شده است، افزود: بهره برداری بی رویه و مفرط از مرتع، نابودی پوشش گیاهی و فرسایش آبی و بادی را به دنبال داشته است.
مرتضایی بیان داشت: خسارات ناشی از این فرسایش به صورت سیل و توفان شن، کاهش عمر مفید سدها، تخریب پلها، راه ها، مزارع، آبادیها، کاهش سطح سفره های آب زیرزمینی، خشک کردن چشمه ها و عدم تعادل محیط زیست خود را نشان می دهد.
وی گفت: با توجه به چهار فاکتور اصلی خاک، پوشش گیاهی، یکی از برنامه های مهمی است که جهت علوفه تولیدی مراتع در نظر گرفته شده و اجرای برنامه مدیریت چرا در مراتع ییلاقی ضروری است.
این کارشناس اظهارداشت: مدیریت چرا در حقیقت ساماندهی مراتع ییلاقی جهت بهره برداری اصولی از منابع تولید با حفظ منابع پایه آب، خاک، گیاه و رسیدن به تولید پایدار و بهبود وضع اقتصادی بهره برداران است.
مرتضایی خاطر نشان کرد: هدف مدیریت، دستیابی به انبوهی و ترکیب گیاهی ویژه ای است که حداکثر بازدهی تولید را داشته و برای دامدار سودآور باشد.
وی اعلام کرد: در اثر بهره برداری غلط و بی رویه، تغییر در اکوسیستم مرتعی اجتناب ناپذیر است و چنین تغییری منجربه کاهش پوشش گیاهی و تغییر در ترکیب گونه ای و در نهایت پایین آمدن ظرفیت مرتع در درازمدت خواهد بود.
مرتضایی، مهمترین موضوع در رابطه با مدیریت چرا جلوگیری از چرای زودرس و کنترل ورود و خروج دام به مراتع ییلاقی دانست.
وی خاطرنشان کرد: زمان ورود دام به مراتع ییلاقی باید موقعی باشد که گیاهان مرتعی به حداکثر رشد و تولید خود رسیده باشند تا ضمن کاهش آسیب پذیری پوشش گیاهی در مقابل چرای دام، علوفه بیشتری در اختیار دام قرار گیرد.
مساحت مراتع گیلان 254 هزار هکتار است.
نظر شما